weer terug 'thuis'

Vorige week ben ik met mama, papa, jop en puk een weekje in Kaapstad geweest. Op onze eerste dag hebben we een safari gedaan bij Aquila. Heel erg leuk en we alle dieren van de big five gezien! Vanaf donderdag zijn we Kaapstad zelf gaan ontdekken. Deze keer ben ik met de kabelbaan de tafelberg opgegaan. Want nog een keer klimmen zag ik totaal niet zitten haha. Robbeneiland was het absoluut waar dom een tweede keer te bezoeken. De tour deze keer was weer heel anders dan degene die ik had in april. Verder heb ik vooral dingen voor de tweede keer bezocht, op Kirstenbosch na. een grote botanische midden in het centrum van Kaapstad aan de voet van de tafelberg. Erg prachtig!

Tijdens het weekje Kaapstad heb ik het werk en de studenten zo ontzettend gemist, dat ik stiekem heel erg blij was dat ik weer terug ging naar Hermanus. En gelukkig hadden ze me op het werk ook heel erg gemist. Ik ben dan ook echt heel erg blij dat ik nog langer kan blijven, want het voelt zo goed om hier te zijn.

Afgelopen week heb ik vooral veel gesprekjes gevoerd met de jongeren. Omdat vorige week er een nieuwe student hier is komen werken, wilde ik graag weten wat ze hier van vonden. Maar gelukkig is dat allemaal heel goed gegaan en zijn (bijna) alle studenten op komen dagen. Stiekem ben ik ook wel heel blij dat ze heel erg gemist hebben, want dat betekent wel dat ik iets goed doe met ze.

We gaan ze nu vooral verder trainen en zorgen dat ze de perfecte waiters worden. De studenten kunnen inmiddels ook weer naar school op de dagen dat ze niet werken. Ze zitten in een tijdelijk gebouw en de meesten vinden het maar niks. Toch probeer ik ze er van te overtuigen om wel naar school te gaan. Maarja, ik heb er uiteraard geen zicht op.

Een chaotische week

Wat een week heb ik achter de rug. Het is behoorlijk chaotisch geweest en dit is waarom:

Vorige week zijn papa, mama, jop en puk aangekomen. En dat is echt geweldig! Om het hen allemaal te laten zien is gewoon super! Maar op de dag dat zij hier in Hermanus aankwamen, regende het verschrikkelijk met hele harde wind. Nou regent het hier wel vaker, maar afgelopen zondag was het extreem. In de nacht van zondag op maandag heeft hier dan ook de allerergste storm ooit plaatsgevonden. Hele dorpen zijn overstroomd.

In Hermanus was er erg veel schade. Camphill is volledig overstroomd, waardoor de school niet meer bereikbaar is. De brug die zorgt voor toegang, is ingestort. Er zitten mensen vast op het terrein en er kan niemand in of uit. Helaas konden dus ook onze studenten maandag niet komen werken, omdat het vervoeren onmogelijk is. Maandag bleek dus ook dat Camphill de hele week geen vervoer zou kunnen regelen. Maar de hele week geen studenten, vond ik geen optie. Dus heb ik ze afgelopen week zelf gehaald en gebracht. Elke dag zelf de sloppenwijk in, zodat ze in ieder geval kunnen werken. Ook omdat er geen school is en wij het enige stukje structuur zijn dat er dan nog wel is. Veel de studenten waren onbereikbaar, dus ik heb er een aantal in de ochtend wakker gemaakt. Maar gelukkig was er geen een die niet blij was om te mogen werken!

Het is onwijs goed dat ik deze huizen van de studenten heb gezien. Ik weet nu waartoe ze naar huis gaan en in wat voor omstandigheden ze wonen. Geeft me bij een aantal veel inzichten. En daarnaast vinden de studenten het geweldig om door mij naar huis gebracht te worden.

Sinds afgelopen woensdag is er in het grootste deel van Hermanus geen water meer. In het gebied waar wij verblijven is er gelukkig nog wel water, maar het is de vraag voor hoe lang nog. Het kan dan ook nog wel 4 weken duren voor er weer water is. We hebben nog wel stroom, maar het kan zijn dat dit ook ieder moment niet meer is. We zijn dan nu ook officieel rampengebied. Dit weekend zou eigenlijk het Whale Festival plaatsvinden, maar ook dit is afgelast. Het is een kwestie van afwachten en hopen dat het zo snel mogelijk weer goed komt!

Bij OnlySpecials is er ook veel verwarring onder de studenten. Komende week is ingewikkeld. Ik zelf ga een week naar kaapstad, dus ben niet aanwezig. Maar in dezelfde week komt er een nieuwe student werken, die ze nog helemaal niet kennen. En hier hebben ze onwijs veel moeite mee. Daar boven op komt ook nog eens dat ze geen school hebben, ik ze afgelopen week heb vervoerd en komende week zal Camphill zelf het vervoer weer regelen. Voor een van de jongens is dit alles genoeg reden om volgende week niet te komen als ik er niet ben. Maar helaas kan ik aan al deze veranderingen even niks doen, maar vind het wel ontzettend sneu voor ze. Dus ik vermoed dat ik na mn vakantie genoeg heb om te doen met de studenten.

Open voor vrienden en familie

De laatste keer dat ik schreef, moesten we de meiden nog gaan trainen. Die trainingsweek is wederom zo goed gegaan, dat we het aandurfde om de week erop open te gaan. Wel alleen nog voor vrienden en familie op uitnodiging. Als een soort try out week.

Afgelopen week hebben dus gedraaid met (voor de studenten) echte gasten. Dit waren allemaal vrienden en familie van Joke of van de studenten. En dat was echt fantastisch! De gasten moesten dan ook allemaal een survey invullen. Erg nuttig, want nu hebben we feedback l waar we de studenten weer op kunnen trainen. Al zijn de meeste feedbackpunten inderdaad wel dingen waar ze in de loop der tijd in zullen groeien. Zoals bijv. checken of alles naar wens is op een tafel.

En de studenten doen echt ontzettend goed. Er zijn geen gedoetjes, op af en toe wat kleins na of course. Maar geen grote dingen die echt in de weg zitten. Dus trots is echt het overheersende gevoel bij ons allemaal. Het allermooiste is om te zien hoe trots ze op zichzelf zijn. Voor hun is dit namelijk de kans op een baan. Normaal gesproken zouden zij na school helemaal niks meer hebben, omdat er hier geen bedrijven zijn die jongeren met special needs aannemen. Gewoon omdat ze niet weten/.willen hoe ze er mee om moeten gaan. Nou heeft Camphill (het speciaal onderwijs) wel een eigen zorgboerderij, maar dit is echt voor het lage niveau. De jongeren waar wij mee werken, hebben een hoog niveau. Maar hoe dan ook hebben ze af en toe wel extra dingen nodig.

Ik heb de afgelopen week vooral de jongeren ondersteund tijdens het werken, want het is toch gebleken dat ze nog regelmatig 1 op 1 nodig hebben als ze een bestelling opnemen. En daarnaast heb ik ook veel op de computer gezeten. Zo heb ik alle recepten perfect gemaakt zodat het uitgeprint kan worden. En heb ik voor iedere student een beveiligd document aangemaakt. In dit document staat belangrijke info over ze en ook wat de volgende stap is om te leren bij ons. Want ze zijn immers bij ons zodat wij ze kunnen trainen. Nou raakte ik halverwege de week de usb stick kwijt, dus kon ik weer opnieuw beginnen... Ook heb ik voor de jongens een voetbal gekocht afgelopen week. Ik weet dat ze graag voetballen. Na het werken bij ons zitten ze dan ook vaak op hun telefoon te wachten tot ze worden opgehaald. Maar het is natuurlijk veel beter als ze even lekker kunnen bewegen. Dus nu voetbal ik iedere dag na werk even met ze.

De trainingen pakken we na volgende week weer op. Ik wil namelijk dat ze eerst 2 weekjes zich comfortabel gaan voelen in hun rol. Want komende week gaan we ook voor publiek open en dit is weer anders dan alleen maar met bekenden werken. En ook komt er een nieuwe student bij ons werken vanuit Nederland, dus dat is ook weer wennen voor ze. In haar eerste week, ben ik zelf in Kaapstad. Want papa, mama, Jop en Puk komen langs. Wat heb ik daar ontzettend veel zin in! Ze zijn op het moment van schrijven op schiphol. Vanavond landen ze en morgen komen ze richting mij. Kan niet wachten! Maar omdat ze komende 2 weken bij Only Specials dus wat rommelig gaan verlopen, pakken we de training weer op als ik terug ben. Want ik vlieg niet meer met papa en mama terug. Ik blijf langer hier! Tot ongeveer eind november! Dit omdat het echt nog niet goed voelt om al weg te gaan. De jongeren zijn net aan me gewend en ik heb ze goed leren kennen. Dit is zo belangrijk in de training, dat ik gewoon nog even lekker blijf. Ik heb in Nederland geen tot weinig verplichtingen, dus top. Joke heeft een appartementje voor gevonden, dus alles is geregeld.

Kusjes!

ongelooflijk trots

De eerste trainingsweek zit erop. Afgelopen week hebben we de jongens getraind om in de horeca te werken. En ze doen het fantastisch. 

Maandag kwamen ze een beetje zenuwachtig en vol spanning binnen. Benieuwd naar wat ze moesten doen en wat ze allemaal gingen leren. En gelukkig waren we allemaal ontzettend zenuwachtig. We begonnen rustig aan met voorstellen en informatie geven. 

Dinsdag was herhaling van de informatie, maar ook oefenen. Oefenen met het welkom heten van gasten. Woensdag deden we hiervan een herhaling en oefende we ook met het opnemen van bestellingen aan tafel. Ook hebben ze woensdag geleerd hoe een koffie gemaakt wordt achter de bar. En het is ongelooflijk hoe snel ze alles leren. Bij de meesten hoeven we het maar 1 keer voor te doen en het gaat (bijna) perfect. De een heeft wat meer herhaling en tijd nodig dan de ander, maar dat is helemaal oke. We zijn immers ook een coffeeshop om te trainen. 

Donderdag was alles herhaling. Ook werd er voorgedaan hoe een cappuccino en latte werden gemaakt. Voor een aantal was dit net een stapje te ver. Een van de jongens vroeg aan mij of hij even buiten mocht gaan zitten. Eenmaal buiten trok hij zijn capuchon over zijn hoofd heen. Voor mij een teken dat het voor vandaag genoeg nieuwe informatie was. Ben even bij hem gaan zitten en hij erkende dit. Hierna hebben we niks nieuws meer gedaan en zijn we over gegaan op schoonmaken en op het proeven van een aantal broodje van het menu. Dit moet ook gebeuren natuurlijk! Gelukkig was het ook al richting eind van de dag.

Vrijdag hebben we alles weer herhaald en geoefend. Wij spelen steeds de gasten en zij de bediening. En dat werkt goed! Richting het einde van de ochtend zijn we met ze vertrokken naar Ficks en Dutchies. Dit zijn de 2 andere restaurants van de eigenaren. En het personeel van deze restaurant komt regelmatig bij OnlySpecials kijken. Maar zij hebben geen idee waar wij het over hebben als we Dutchies en Ficks zeggen. Dus vandaar dat we er heen gingen en het lieten zien. Voor de meesten was dit een eerste keer in een echt restaurant en ze keken hun ogen uit. Ze werden door het andere personeel meegenomen en kregen overal uitleg over. Fantastisch! Bij Dutchies kregen we ook lunch. Voor iedereen een hamburger en frietjes. Wat ik bizar vond was om te zien dat ze allemaal niet wisten hoe ze de burger moesten eten. 

De afgelopen heb ik me niet anders gevoeld dan ontzettend trots op de jongens! Ze zijn al een flink niveau hoger dan wij hadden verwacht. En ze zijn ook zo mega trots op zichzelf. Vooral toen ze de werkkleding en koksbuizen aan hadden. Prachtig die gezichten! Zal er later wel wat foto's van plaatsen. Ik ben vooral aanwezig geweest om te kijken hoe ze zich ontwikkelen en wat op zorggebied de behoeften zijn. De training van de bediening en de keuken laat ik over aan de manager en de chef. Bijvoorbeeld het signaleren van overprikkeling zoals donderdag gebeurde. Dit zijn taken die ik op mij neem. Komende week gaan we de meiden trainen en ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan. 

Maar wat ben ik ontzettend trots op de jongens! Ik baal dat ik ze niet lang kan zien groeien en dat ik ze maar zo kort ga zien in hun ontwikkeling. Als het kon, zou ik hier zo nog blijven tot kerst. Maarja...

De eerste week

Een week geleden zat ik in het vliegtuig hierheen. En wat was mijn eerste week fantastisch!

Zondagavond laat kwam ik aan bij Joke (mijn baas). Daar mocht ik mijn eerste nachtje slapen, zodat ik niet gelijk alleen zou zijn. Heel fijn!

Maandagochtend kreeg ik gelijk mijn auto en reed ik zelf naar OnlySpecials. Het rijden ging harstikke goed weer. Het gebouwtje is zo onwijs mooi geworden. Er is heel hard gewerkt. En als alle details ook af zijn, wordt het hoe dan ook fantastisch. Ik ben een uurtje daar geweest en daarna mijn spullen opgehaald en in het huis gaan settelen. Prettig om daar de tijd voor te hebben.

Dinsdag kwamen de studenten van Camphill (het speciaal onderwijs) kijken naar hun nieuwe werkplek. Heel leuk hen te zien en wat beeld te hebben bij degene die heir komen werken. Al moet ik wel zeggen dat de namen een uitdaging gaan worden. Maar gelukkig zijn er foto's. Na de korte kennismaking ben ik naar de winkel gegaan om kantoorspullen te kopen. De rest van de dag heb ik besteed aan alle recepten in het engels en duidelijk format te zetten.

Woensdag was een kantoordag bij Joke thuis. Hier heb ik het planbord in elkaar gezet, dagoverzicht gemaakt en een handleiding voor de keuken gemaakt. Zeer productieve dag!

Donderdag hebben we met de aannemer de laatste dingen besproken die nog gedaan moeten worden voor we open gaan. En ik vind het echt onwijs leuk om vanaf de start dit mee op te zetten. Dingen die vanzelfsprekend lijken, maar waar toch wel aan gedacht moet worden.

Vrijdag was proefdag. Samen met 3 anderen hebben we het hele menu mogen proeven. Het menu is niet groot, 4/5 broodjes, 3 salades en 2 soepjes. Maar ik mocht meedenken over verbetering. En ik zat er vooral bij om de koppeling te maken met de doelgroep en dit weer te verwerken in de recepten. Dinsdag ga ik dan ook met de kok zitten om alles door te spreken. In de avond ging ik met Just en Daan (man en zoon van Joke) naar de kunstgalerijen. Iedere vrijdagavond zijn die open en kun je overal gratis rondkijken (en ook gratis wijntjes drinken). Heel leuk om te doen! Daarna zijn met met z'n 4'en uit eten gegaan op een plekje dat ik nog niet kende.

Het weekend was lekker rustig aan. Met een wijntje, kaarsje en wat creatieve dingen vermaak ik me prima.

Kusjes!

Here we go again

Toen ik in Juni mijn 'laatste' blog schreef, wist ik al dat ik eind augustus terug zou reizen. Toen al keek ik ontzettend uit naar dit moment.

En na een vakantie, heel veel werken en eigenlijk net weer helemaal geland te zijn in Nederland, vlieg ik morgenochtend weer terug naar Zuid-Afrika. Het besef is er nog niet helemaal, maar het enthousiasme absoluut wel!

Deze keer zal ik er niet voor school of vrijwilligerswerk heen gaan, maar zal ik er echt gaan werken. Slechts 6 weekjes, maar dat mag de pret niet drukken. Samen met een Nederlandse vrouw (die daar woont) zal ik Only Specials gaan opzetten. Only Specials is vergelijkbaar met wat hier kennen als Brownies&downieS. Vanuit het speciaal onderwijs komen 6 jongeren met een beperking werken in ons koffietentje, om uiteindelijk door te kunnen stromen naar de arbeidsmarkt. Ze heeft mij gevraagd om te komen zodat ik mee kan denken over de zorg en wat hierin nodig is. Dit omdat ik ervaring met werken bij B&D hier in Nederland en ook in mijn vrije tijd veel met jongeren met een beperking om ga. Voor mij is dit toch een droom die al een klein beetje uit mag komen!

Ik zal de komende weken weer regelmatig schrijven over hoe ik het vind, want het gaat wel anders zijn. Helemaal alleen en er word iets van me verwacht. Spannend, maar wel ontzettend veel zin in!

Benieuwd naar wat dit avontuur me allemaal gaat brengen!

De laatste avond...

Nou. En ineens is het de laatste avond en vertrek ik morgen alweer richting Nederland. Deze reis is aan de ene kant ontzettend snel voorbij gegaan. Maar als ik denk aan bepaalde gebeurtenissen, dan voelt dat ook al weer als ontzettend lang geleden. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe blij en dankbaar ik ben met alles wat ik hier heb gedaan, gezien en geleerd.

Afgelopen weekend bestond vooral uit het kopen van de laatste souveniertjes en al een klein beetje uit het afscheid nemen van bepaalde plekjes. Zondag zijn we nog naar een gezellig marktje geweest in een oud treinstation. Erg bijzonder, omdat hier een van de weinige treinen in Zuid-Afrika nog hele kleine stukjes rijd.

Het werk was vooral een kwestie van alles afronden. Onze flyers hebben wij vanochtend opgehaald bij de printshop en gelukkig zelf nog kunnen rondbrengen. Zo fijn dat iedereen heel erg blij is met de flyer! Betekent voor ons vooral dat er erkenning wordt gegeven aan hoe zeer de flyer nodig was om bewustzijn te creëren. In de flyer staat informatie over kindermishandeling, het melden hiervan en wat er gebeurd na een melding. Onwijs informatief!

Vandaag was dan helaas wel echt de allerlaatste werkdag. We hadden een klein kantoorfeestje georganiseerd met bitterballen, pizza's en frisdrank. Heel gezellig! Nog een aantal polaroids gemaakt als aandenken en toen was het echt tijd om afscheid te nemen. Van onze begeleider hebben we allemaal een klein setje gekregen die we kunnen gebruiken als we therapie doen met kinderen. Er zaten kleurpotloden, stressbal en allemaal van dat soort leuke dingetjes in! Heel leuk en uniek kadootje! Na een dikke knuffel (en stiekem ook wat traantjes) was het goed geweest en zijn we naar huis gegaan.

Vanavond zijn we gezellig met z'n allen nog uit eten geweest en daar vooral heel erg van genoten. Thuis hebben we nog een quiz gedaan over elkaar om te kijken hoe goed we elkaar hebben leren kennen. Mega leuke afsluiter!

Bizar om te bedenken dat over 3 dagen alles hier niet meer mijn dagelijkse omgeving gaat zijn. Het links rijden op de weg, het kantoor, het eten, de supermarkt, de bergen, de zee, de walvissen en dolfijnen, mn lieve huisgenootjes en alles wat er hier nog meer is. Hoeveel zin ik ook heb om iedereen in Nederland weer te zien, Zuid Afrika heeft echt een plekje in mn hart verovert. Ik weet dan ook zeker dat ik nog terug ga komen in dit land! Zoveel geleerd, over mijn vak en vooral ook weer over mezelf.

Over 24 uur zit ik in het vliegtuig en ben ik op de terugweg! Met een dankbaar gevoel voor alles!

Het een na laatste weekend

Jeetje, wat gaat de tijd ontzettend snel. Volgend weekend is al weer de laatste voor ik terug vlieg.

Op het werk zijn we bijna zover dat de flyers geprint kunnen worden. Als we er wat haast achter zetten, dan is er een grote kans dat we zelf de flyer nog uit kunnen delen. Dat zou heel tof zijn natuurlijk!

Vorige week hebben we op het werk weer een supervised visit mogen doen. Dit houdt in dat ouders hun kind weer mogen zien na een uithuisplaatsing. Dit keer ging het om een baby. Wij hebben de baby opgehaald en in de auto meegenomen naar kantoor. Hier doen we dat niet met kinderzitje o.i.d. Gewoon kind op schoot. Op kantoor duurde het erg lang voor dat ouders kwamen. Ze waren er een uur te laat. Dus ze hadden geluk dat de baby nog niet was opgehaald en dat ze haar nog mochten zien. Wij vonden het overigens helemaal niet erg om een uur gezellig met de baby te spelen. Maar het was een erg bijzonder contact. Er was een rare vrouw bij, die gelijk in de verdediging schoot. Niemand op kantoor kende deze vrouw en de relatie met ouders was ook onduidelijk. De volgende dag is deze vrouw naar de rechtbank gegaan om Hermanus Child and Family Services (daar werk ik) aan te klagen. Hoop gedoe, maar het contact tussen ouders en baby was prima.

Vorig weekend hebben we lekker rustig aan gedaan. Monopoly gespeeld en 's avonds zijn we uit gegaan. Dit liep een klein beetje uit de hand, dus laat ik daar maar niet te veel over schrijven. De zondag was dan ook vooral uitbrakken.

Agelopen week hebben we werk niet veel bijzonders gedaan. We zijn bezig met het afronden van het project en verslagen daarover schrijven. Wel heb ik nog een gesprek bijgewoond tussen de ouders en social worker van de 3 kinderen die wij in het begin uit huis hebben geplaatst. Moeder liet zien dat ze graag haar kinderen wil weer terug hebben en dat ze hier alles aan zal doen. Wel was ze niet helemaal tevreden, gezien er in de community verhalen rondgaan over haar. En ze is bang dat iemand bij ons op kantoor, buiten werk over haar praat. Vader daarentegen (die overigens nu pas voor de eerste keer bij een gesprek was) zei helemaal niks en keek ons ook niet aan. Ben heel benieuwd wat de afloop van deze zaak gaat zijn, maar helaas zal ik dat nooit weten.

Dit weekend is het lekker rustig hier in huis. Ik ben met een andere meid. Dus gisteren zijn we gezellig uit eten geweest en thuis nog een film gekeken. Zometeen gaan we ergens ontbijten. Dit weekend bestaat vooral uit het shoppen van souvenirs. Al is het niet veel dat ik meeneem, want ik moet ook aan de kilo's denken. En flessen wijn zijn stiekem toch best wat gewicht.