De laatste keer dat ik schreef, moesten we de meiden nog gaan trainen. Die trainingsweek is wederom zo goed gegaan, dat we het aandurfde om de week erop open te gaan. Wel alleen nog voor vrienden en familie op uitnodiging. Als een soort try out week.

Afgelopen week hebben dus gedraaid met (voor de studenten) echte gasten. Dit waren allemaal vrienden en familie van Joke of van de studenten. En dat was echt fantastisch! De gasten moesten dan ook allemaal een survey invullen. Erg nuttig, want nu hebben we feedback l waar we de studenten weer op kunnen trainen. Al zijn de meeste feedbackpunten inderdaad wel dingen waar ze in de loop der tijd in zullen groeien. Zoals bijv. checken of alles naar wens is op een tafel.

En de studenten doen echt ontzettend goed. Er zijn geen gedoetjes, op af en toe wat kleins na of course. Maar geen grote dingen die echt in de weg zitten. Dus trots is echt het overheersende gevoel bij ons allemaal. Het allermooiste is om te zien hoe trots ze op zichzelf zijn. Voor hun is dit namelijk de kans op een baan. Normaal gesproken zouden zij na school helemaal niks meer hebben, omdat er hier geen bedrijven zijn die jongeren met special needs aannemen. Gewoon omdat ze niet weten/.willen hoe ze er mee om moeten gaan. Nou heeft Camphill (het speciaal onderwijs) wel een eigen zorgboerderij, maar dit is echt voor het lage niveau. De jongeren waar wij mee werken, hebben een hoog niveau. Maar hoe dan ook hebben ze af en toe wel extra dingen nodig.

Ik heb de afgelopen week vooral de jongeren ondersteund tijdens het werken, want het is toch gebleken dat ze nog regelmatig 1 op 1 nodig hebben als ze een bestelling opnemen. En daarnaast heb ik ook veel op de computer gezeten. Zo heb ik alle recepten perfect gemaakt zodat het uitgeprint kan worden. En heb ik voor iedere student een beveiligd document aangemaakt. In dit document staat belangrijke info over ze en ook wat de volgende stap is om te leren bij ons. Want ze zijn immers bij ons zodat wij ze kunnen trainen. Nou raakte ik halverwege de week de usb stick kwijt, dus kon ik weer opnieuw beginnen... Ook heb ik voor de jongens een voetbal gekocht afgelopen week. Ik weet dat ze graag voetballen. Na het werken bij ons zitten ze dan ook vaak op hun telefoon te wachten tot ze worden opgehaald. Maar het is natuurlijk veel beter als ze even lekker kunnen bewegen. Dus nu voetbal ik iedere dag na werk even met ze.

De trainingen pakken we na volgende week weer op. Ik wil namelijk dat ze eerst 2 weekjes zich comfortabel gaan voelen in hun rol. Want komende week gaan we ook voor publiek open en dit is weer anders dan alleen maar met bekenden werken. En ook komt er een nieuwe student bij ons werken vanuit Nederland, dus dat is ook weer wennen voor ze. In haar eerste week, ben ik zelf in Kaapstad. Want papa, mama, Jop en Puk komen langs. Wat heb ik daar ontzettend veel zin in! Ze zijn op het moment van schrijven op schiphol. Vanavond landen ze en morgen komen ze richting mij. Kan niet wachten! Maar omdat ze komende 2 weken bij Only Specials dus wat rommelig gaan verlopen, pakken we de training weer op als ik terug ben. Want ik vlieg niet meer met papa en mama terug. Ik blijf langer hier! Tot ongeveer eind november! Dit omdat het echt nog niet goed voelt om al weg te gaan. De jongeren zijn net aan me gewend en ik heb ze goed leren kennen. Dit is zo belangrijk in de training, dat ik gewoon nog even lekker blijf. Ik heb in Nederland geen tot weinig verplichtingen, dus top. Joke heeft een appartementje voor gevonden, dus alles is geregeld.

Kusjes!